Όχι κάντο εικόνα δηλαδή τώρα. Είναι ένα κανονικό πρωινό σαν όλα τ’ άλλα, ξυπνάς, πίνεις το καφεδάκι σου και ετοιμάζεσαι όμορφα και ωραία να πας στην δουλείτσα σου. Και μπουμ, μόλις παρκάρεις… αλλάζει η ζωή σου μια για πάντα.

Πόσες φορές το έχω σκεφτεί από την ημέρα της επίθεσης στην Ιωάννα Παλιοσπύρου και μετά. Σκεφτόμουν πόσα πρωινά σηκώθηκα και βαριόμουνα, έλεγα “ουφ, άντε πάλι μια από τα ίδια, πως θα περάσει αυτή η μέρα…”  Ρουτίνα δηλαδή. Έ λογικά κάπως έτσι, θα ξεκίνησε και η εκείνη να πάει στη δουλειά εκείνη την ημέρα, ίσως εκείνη με μια πιο αισιόδοξη διάθεση από μένα.

Έ ρε φίλε, δεν το χωράει το μυαλό μου. Δεν γίνεται μια κοπέλα να χάνει την κανονικότητα της ζωής της όπως την ήξερε μέχρι εκείνη την στιγμή. Μια κοπέλα που στην θέση της θα μπορούσε να είναι η καθεμία από εμάς. Εγώ, εσύ η κολλητή μου ή η συνάδελφος μου. Ξέρω πως η επίθεση έγινε στοχευμένα. Δεν ήταν δηλαδή αυτό που λένε “ο λάθος άνθρωπος στο λάθος σημείο”. Όμως, όπως η δράστιδα έπαθε την εμμονή της με την Ιωάννα, θα μπορούσε να την πάθει και με οποιαδήποτε άλλη κοπέλα που πιθανόν να θεωρούσε το -αρρωστημένο- μυαλό της απειλή.

Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που είχε συμβεί αυτό το τραγικό γεγονός, ήταν παντού θέμα συζήτησης  Μας είχε και μας έχει ακόμη κυριέψει τεράστιος θυμός για την δράστιδα. Όποια και να ήταν, ότιδήποτε και αν είχε προηγηθεί ανάμεσα στις δυο γυναίκες, τίποτα  δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση αυτό που συνέβη. Και το λέω αυτό, γιατί ναι μεν οι περισσότεροι είχαμε αυτή την αντίδραση, αλλά δεν θα ξεχάσω πως από κάποιες γυναίκες άκουσα και το απαράδεκτο “μήπως τα είχε με κανέναν παντρεμένο ξέρω γω, μήπως έφαγε καμίας τον γκόμενο και το πάθε;;;” Μάλιστα φίλε, από γυναίκες κιόλας. Το άκουσα και αυτό. Αντί να μπεις στην θέση του θύματος, και να προσπαθήσεις έστω να νιώσεις  τι είδους γολγοθά είναι αναγκασμένη να περάσει η ίδια πρωτίστως, και το περιβάλλον της φυσικά, εμείς είμαστε πολύ καλοί στο victim blaming. Μήπως ας πούμε εάν συνέβαινε τίποτα από τα παραπάνω να την λιθοβολούσαμε και δημοσίως στο Σύνταγμα για παραδειγματισμό; Ε, τι αφού είναι όμορφη κάπου θα φταίει δε μπορεί ε; Από σεβασμό στον άνθρωπο και γυναικεία αλληλεγγύη, ούτε μυρωδιά.

Η κοπέλα βέβαια, η Ιωάννα βγήκε και είπε πως δεν τίθεται καν θέμα ερωτικής αντιζηλίας. Και εξήγησε η κοπέλα τους λόγους. Αλλά ακόμη και εάν σε ένα παράλληλο σύμπαν, υπήρχε- που το τονίζω το διέψευσε η κοπέλα- ερωτική αντιζηλία, αυτό τι σημαίνει; Συγνώμη κιόλας, αλλά ωραίες γυναίκες και ωραίοι άντρες υπάρχουν παντού γύρω μας. Αλίμονο αν παθαίνουμε τέτοιες εμμονές με τους ανθρώπους. Δεν είναι καθόλου αστείο, ίσα ίσα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Γιατί σκέφτομαι πως η δράστιδα, δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε, ας αρπάξω ένα βιτριόλι να το ρίξω στην Ιωάννα. Σίγουρα όλο αυτό έρχεται κλιμακωτά. σίγουρα υπήρχε μια υποβόσκουσα ζήλεια για τις γυναίκες γενικά. Και ειδικότερα για τις γυναίκες που θεωρούσε η ίδια απειλή, λίγο περισσότερο ίσως. Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν είχε μιλήσει σε καμιά φίλη της. Όχι μόνο για τον συγκεκριμένο άντρα, αλλά γενικά. Δεν μπορεί να της έστριψε στα ξαφνικά. Θα υπήρχαν λογικά κάποια σημάδια πριν. Ίσως βέβαια κανείς να μην φανταζόταν την συγκεκριμένη εξέλιξη, αλλά δε μπορεί να μην είχε περάσει σε κάποιον από το μυαλό πως κάτι δε πηγαίνει καλά με την δράστιδα. Αν δηλαδή εξέφραζε σε κάποιον ανοιχτά όσα σκεφτόταν, φαντάζομαι πως θα είχε προβλήματιστεί. Πολλές φορές, αυτά που λέμε, οι συμβουλές που δίνουμε έχουν πολύ μεγάλη βαρύτητα.

Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Μια γνωστή μου, ψιλοβγαίναμε με παρέα που και που , οπότε και δε την θεωρούσα φίλη μου, με πήρε μια μέρα τηλέφωνο να μου πει τον πόνο της. Όπου πόνος, εννοεί ότι είδε φάντη μπαστούνη ένα παλιό γκόμενο με την κοπέλα του. Όλα καλά μέχρι εκεί, ε; Ε, όχι λοιπόν. Αυτό που με προβλημάτισε είναι ότι ενώ στην πραγματικότητα δεν ενδιαφερόταν ερωτικά για τον πρώην-μιλάμε τώρα ότι είχαν περάσει πολλάααα χρόνια-, είχε πάθει τέτοια εμμονή με την κοπέλα του που την αποκαλούσε με κάτι χαρακτηρισμούς, αχαρακτήριστους, και έψαχνε μανιωδώς κάποιο τρόπο να δημιουργήσει ένα στιγμιαίο πρόβλημα μεταξύ στο ζευγάρι, όπως ας πούμε να στείλει ένα μήνυμα στην κοπέλα, ένα screenshot από μια δική της παλιά συνομιλία στο fb με τον πρώην, ή ότιδήποτε τέλος πάντων θα μπορούσε να φέρει ένα τσακωμό. Αποκαλούσε την κοπέλα του άσχημη, με ύφος κλπ και έκλεισε η συζήτηση ως “θα δει εκείνη τι θα πάθει που νομίζει ότι είναι η μία και μοναδική”. Το τονίζω πως δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για εκείνον, παρά μόνο υποβόσκουσα γυναικεία ματαιοδοξία. Όχι πως αν υπήρχε όμως ενδιαφέρον θα υπήρχε και δικαιολογία για την εμμονή της, αλλά λέμε τώρα. Αν εγώ της έλεγα “ναι ρε, καλά λες, έτσι είναι με την ψωνάρα που νομίζει πως είναι η μια και μοναδική, στείλε screenshot τώρα να πέσει από το συννεφάκι της” δε θα της έδινα ένα πάτημα παραπάνω για να καλλιεργηθεί αυτή η εμμονή που ενδεχομένως να οδηγήσει κάπου αλλού; Και μη νομίζεις πως εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς. 12 χρόνια σχέση, τα 5 παντρεμένη με δυο παιδιά. Τι πιστεύεις, τόοοσα χρόνια δεν έχει ποτέ βρεθεί ωραία γυναίκα στο περιβάλλον; Ή ωραίος άντρας αντίστοιχα; Όλα είναι ρόδινα; Όχι βέβαια. Αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να κάνω οποιοδήποτε κακό σε σε κάποιον. Αλίμονο δηλαδή.

Βγήκαν στη φόρα οι συνομιλίες που είχαν οι δυο γυναίκες μεταξύ τους και σκεφτόμουν, “ποπο, τι ευγενική ρε φίλε που ήτανε η Ιωάννα”, Δεν θυμάμαι σε πόσα μηνύματα την ρωτούσε η δράστιδα ξανά το ίδιο και το ίδιο. Εμμονικά. Και η Ιωάννα απαντούσε σε όλα με ευγένεια . Όταν έμαθα για το gps στο αμάξι της φρίκαρα. Πρέπει να λέμε και ευχαριστώ που ζει η Ιωάννα γιατί ποιος ξέρει με τέτοια τρομακτικά μεγάλη ποσότητα υγρού που δέχθηκε….. Ρε φίλε μιλάμε ότι η γυναίκα είναι τέρμα επικίνδυνη. Ίσως και ικανή για πολύ χειρότερα. Όμως αυτή τη στιγμή ξέρεις τι έχω πάθει; Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι χειρότερο από αυτό που συνέβη.  Να σου πω γιατί. Μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος την μία μέρα δούλευε και την άλλη νοσηλευότανε. Την μία μέρα έβαζε μάσκαρα και την άλλη μέρα πάλευε να μην χάσει ένα από τα δυο πανέμορφα μάτια της. Ξαφνικά δε δουλεύει,  βρίσκεται σε νοσηλεία για πολύ μεγάλο διάστημα, χειρουργείται ξανά και ξανά. Η καθημερινότητα της, ακόμα και να ντυθεί ας πούμε είναι δύσκολο, χρονοβόρο και φυσικά επίπονο. Αναγκαστικά χρειάζεται βοήθεια, καθημερινή και αποκλειστική φροντίδα από άλλο άτομο, οπότε η δράστιδα εκτός από άρρωστη και επικίνδυνη,  δε ξέρει μάλλον και από αριθμητική. Γιατί πήγε να κάνει κακό σε ένα άτομο, και την πληρώνουν  δύο και βάλε. Να ναι καλά η μανούλα της  Ιωάννας και όλο το περιβάλλον της φυσικά.

Είδα ολόκληρη την συνέντευξη της στην Κατερίνα Καινούργιου και την άκουσα να λέει πως πιστεύει ακόμη στην γυναικεία φιλία και αλληλεγγύη. Πως να μην γίνει αυτή η γυναίκα σύμβολο δύναμης και αισιοδοξίας. Πως να μην θαυμάσεις αυτή την προσωπικότητα που έχει το θάρρος να επιστρέψει στο σημείο που άλλαξε η ζωή της αλλά και  να παραστεί στο δικαστήριο με το κεφάλι ψηλά; Όχι ζύγισε τα λίγο, η μία πηγαίνει δεξιά και αριστερά ψάχνοντας ανορθόδοξους τρόπους να κερδίσει έναν άντρα και η άλλη ορθώνει ανάστημα, δίνοντας σε όλους μαθήματα ζωής και επιβίωσης. Για αρχές και αξίες δεν χρειάζεται να μιλήσω. Αν παρακολουθήσεις την συνέντευξη θα καταλάβεις. Το μυαλό μου κάνει ασυναίσθητα την σύγκριση μεταξύ τους.

Δε με νοιάζει το πραγματικό κίνητρο της δράστιδος, Δεν με νοιάζει γιατί όπως είπα και πριν, και όλο τον κόσμο να φέρει τούμπα, τίποτα και κανένας ποτέ δεν πρόκειται να δικαιολογήσει την πράξη της.  Τι σημασία έχει αν είχε για  κίνητρο, άντρα ή γυναίκα, ή δουλειά ή οτιδήποτε άλλο. Πέρα από εμμονή, ζήλεια και κακία δεν μπορώ να βρω τίποτα άλλο που να διακατέχει το μυαλό εκείνης της γυναίκας.

Αν μπορούσα να της μιλήσω αυτή την στιγμή, νομίζω πως από τον πολύ θυμό για αυτή την αδικία, δε θα άρθρωνα λέξη. Όμως δε περνάει μέρα που να μην σκέφτομαι:

“Ποιά είσαι εσύ που νομίζεις πως κρατάς τις ζωές των άλλων στα χέρια σου; Ποια είσαι εσύ που θολώνεις από τους δαίμονες και τις εμμονές σου, αρπάζεις ένα βιτριόλι και μετά κρύβεσαι;  Απορώ αν τα βράδια μπορείς να κοιμηθείς, απορώ γίνεται να ξυπνάς το πρωί γνωρίζοντας πως έχεις προκαλέσει εκούσια τέτοιο κακό σε έναν άνθρωπο.”

Που να ήξερε η δράστιδα τι ασκό του Αιόλου άνοιξε. Μέσα σε ενάμιση χρόνο έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά επίθεσης με οξύ και χημικά υγρά ανά την Ελλάδα. Το τελευταίο συνέβη πριν λίγες μέρες.  Και αυτό ήταν δηλαδή; Το συνηθίσαμε; Έτσι θα λύνονται πλέον οι διαφορές των ανθρώπων; Είναι πέρα για πέρα τρομακτικό.

Ελπίζω και αισιοδοξώ πως η ποινή σε τέτοια εγκλήματα , αρχής γενομένης από την ιστορία της Ιωάννας, θα είναι επιτέλους πολύ  πολύ πιο αυστηρή.

Καλή δύναμη και καλή αποκατάσταση για την Ιωάννα!