Η φάση είναι: Τοίχο τοίχο μην τυχόν σε Ξαναπετύχω. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και ¨Φορές που γλίτωσα το αυτόφωρο", Αν το διαβάσεις θα καταλάβεις τι εννοώ. Περιστατικό 1.Το λεωφορείο του πόθου #NOT. Έτος 2008.  Γύρω στα 23, φοιτήτρια θυμάμαι ήμουν (ναι,ακόμα), μετά από μεσημεριανό καφέ, γυρίζω σπίτι μου με το λεωφορείο. Όπου σπίτι μου, τέρμα Θεού,

Δε ξέρω αν είσαι κ συ σαν εμένα, δε ξέρω αν συμπάσχεις αλλά εγώ μια φορά τον πόνο μου θα τον πω... Όλοι λένε πως δεν ξέρουν τι να κάνουν για να περάσουν την ώρα τους μέχρι να βγούμε από το lockdown. Μετράνε αντίστροφα τις μέρες, και ψάχνουν τρόπους να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Τον ποιον;;

      Μόνο που ο Βασίλης δεν ήταν καθόλου γέρος. Ήταν όμως  100% Σκρουτζ. Κάποια πιο ρομαντική ίσως να το αποκαλέσει "ο έρωτας στα χρόνια του Capital Control". Εγώ προτιμώ να το πω με το όνομα του : Πως είναι η σχέση με έναν τσιγκούνη...      Ο Γέρο Σκρουτζ Φιλούσε Υπέροχα     Όταν γνώρισα