Φέτος η Τσικνοπέμπτη μου ήταν διαφορετική. Το τσίκνησα, δε μπορώ να πω, αλλά για πρώτη φορά χωρίς κρέας. Εγώ δηλαδή, γιατί οι υπόλοιποι το πήγαν παραδοσιακά. Το τσίκνησα με μανιτάρια λοιπόν. Για όλα υπάρχει πρώτη φορά. Ακόμα και για αυτό. Ακόμα και για μένα που έτρωγα κοκορέτσι για πρωινό, έτσι όπως ήταν παγωμένο από το ψυγείο.
Καλά εντάξει, αν μου έλεγες πριν κάποια χρόνια ότι το 2020 εγώ δε θα τρώω κρέας, θα σου έκανα μήνυση. Εντάξει, όχι και μήνυση αλλά τουλάχιστον θα γέλαγα. Και θα γέλαγα πολύ. Χορτοφάγος εγώ; Ποτέ!Είμαι ο ορισμός του ”μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες ”.
Πάντα όλο και κάποιον ήξερα που δεν έτρωγε κρέας αλλά μέσα μου πίστευα πως απλά είχε χάσει το δρόμο του, είχε μπλέξει με περίεργες παρέες ή το έπαιζε εναλλακτικός. Και μετά ήταν και τόσοι διάσημοι που ήταν vegan ή απλώς χορτοφάγοι αλλά θεωρούσα ότι η δόξα μάλλον φέρνει παραξενιές.
Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που η μεγάλη μου αδερφή ανακοίνωσε περιχαρής ότι έπαψε να τρώει κρέας. Σντόινγκ!!!Σαν μετεωρίτης. Τόσο κουφό μου ακούστηκε. Λες και μου είπε ότι είναι μυστική πράκτορας της CIA,ξέρω γω. Λες και ξαφνικά εμφανίστηκε ένας ιπτάμενος ροζ ελέφαντας στο δωμάτιο. Δεν ήξερα από που μου ήρθε. Και κυρίως δεν καταλάβαινα το γιατί.
Κάτσε χρυσή μου, γιατί δεν τρως κρέας; Τους κυνόδοντες τις τους έχεις; Για φιγούρα; Και τώρα τι θα τρως; Μόνο μαρούλια και κουνουπίδια;Μα δεν κάνει να κόψεις το κρέας, αφού έχεις στίγμα, απαγορεύεται. Και τι θα τρως; Μακαρόνια με κιμά θα τρως όμως ακόμα,ε; Τι, όχι;
Ποπο, ξαφνικά μου φάνηκαν τόσο λίγες οι επιλογές που θα είχε στη διατροφή της από δω και πέρα. Χωρίς το κρέας, θα είχε πολύ φτωχό πρόγραμμα στο φαγητό της. Πάνε τα σουβλάκια, πάνε οι Τσικνοπέμπτες, πάνε οι γεμιστές γαλοπούλες. Τη σκέφτηκα στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι να τρώει μελαγχολικά τη σαλάτα της την ώρα που οι υπόλοιποι θα τσακίζαμε την γεμιστή γαλοπούλα της μάνας μου και μελαγχόλησα και εγώ.
Βασικά μόνο εγώ μελαγχόλησα. Εκείνη μια χαρά ήταν. Και στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήρθε, και μια χαρά πέρασε, και έφαγε και ήπιε τα πάντα εκτός από κρέας. Δηλαδή σαν να λέμε, του έδωσε και κατάλαβε.Κάτσε δηλαδή δε θα έτρωγε μόνο μαρουλόφυλλα; Θα χόρταινε κανονικά και χωρίς να πέθαινε κάποιο ζωάκι για να φάει εκείνη;
Μ΄έβαλε σε σκέψεις. Η αλήθεια να λέγεται, είχα δει και εγώ κάποια βίντεο από τις βιομηχανίες κρέατος και γάλακτος. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Τα ουρλιαχτά, τα μάτια των ζώων που υπέφεραν και ικέτευαν, τα σφαγεία,τα μωρά που έπαιρναν βίαια από τις μητέρες… Είχα δει και παλιότερα, αλλά επειδή στεναχωριόμουν πολύ, τα έκλεισα και προσπάθησα να τα ξεχάσω. Αλλά δε τα κατάφερα.
Περνώντας ο καιρός και χωρίς να το καταλάβω καλά καλά, υποσυνείδητα ξεκίνησα να λιγοστεύω την κατανάλωση κρέατος. Έγινε πολύ φυσικά όμως, χωρίς να το καταλάβω. Και δώσε λαχανικά και φρούτα και όσπρια. Και η πλάκα είναι ότι εκεί που νόμιζα πως οι επιλογές ενός vegeterian είναι λιγοστές, βρέθηκα με αμέτρητες επιλογές για φαγητό, που πιο πριν απλώς σνόμπαρα. Και ξαφνικά απλώς μια μέρα συνειδητοποίησα πως είχα να φάω κρέας κοντά ένα μήνα. Πλάκα κάνεις; Ποιά εγώ; Που πάθαινα στερητικό σύνδρομο αν περνούσαν δυο μέρες χωρίς λουκάνικο, μπιφτέκια ή σουβλάκι κοτόπουλο. Που πίστευα πως το πιο νόστιμο πράγμα που υπάρχει στον πλανήτη είναι το αρνίσιο μυαλό με αλάτι και ρίγανη.
Το γιατί σταμάτησα να τρώω κρέας ακόμα δεν το ξέρω. Ξέρω όμως ότι πλέον δεν μπορώ να το φάω. Μου φαίνεται τόσο περίεργο, σαν να τρώει κανείς κάρβουνο ή ασβέστη, ξέρω γω. Και για κάποιο λόγο, τον τελευταίο χρόνο νιώθω καλύτερα από ποτέ. Είναι σαν να μην έτρωγα ποτέ ένα πράγμα. Επίσης ενώ πιο πριν μου φαινόταν ότι έτρωγα όλο τα ίδια και τα ίδια, τώρα μπορεί να περάσει και μήνας για να φάω το ίδιο φαγητό.
Εντάξει, για την μαμά μου είναι διπλό το χτύπημα. Οι δύο από τις τρεις της κόρες να μην τρώνε κρέας; Και να έχουνε και στίγμα; Από που να το πιάσει και που να τ΄αφήσει. Έτσι, ξεροκαταπίνει και παριστάνει ότι δεν ακούει όταν της λέω πως θα το τσικνήσω με μανιτάρια, ή ότι τραπέζι δε θα φάω ψητή μπριζόλα, αλλά θα φέρω το μπιφτέκι λαχανικών μου.
