Αν υποθέσουμε ας πούμε ότι εμείς γνωρίζουμε την μία εκδοχή του παραμυθιού,αυτή δηλαδή που συμφέρει την κοκκινοσκουφίτσα και την βγάζει λάδι και ξαφνικά μαθαίναμε ότι ξέρεις κάτι φίλε μου; Δεν έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα αλλά η κοκκινοσκουφίτσα έκανε τα γλυκά μάτια στον λύκο και όταν τον βαρέθηκε γιατί δεν της έκανε τα χατίρια σκαρφίστηκε την ιστορία με την γιαγιά της για να τον παγιδέψει και να τον ξεφορτωθεί; Άραγε να ήταν και η γιαγιά στο κόλπο; Μήπως η κοκκινοσκουφίτσα ήθελε απλά στο φινάλε φινάλε να πάει κόντρα στη μάνα της που της απαγόρευε να περάσει μέσα από το δάσος και γι αυτό έπιασε κολλητιλίκια μαζί του; Αν δηλαδή μαθαίναμε μια άλλη εκδοχή της ιστορίας πόσο θα άλλαζε αυτό τον τρόπο που θα νιώθαμε για τους πρωταγωνιστές της; Μήπως τότε ο τίτλος να γινότανε “η κοκκινοσκουφίτσα και ο χαζούλης λύκος”; Ναι,και εμείς τότε θα νιώθαμε αμέριστη συμπόνοια για τον κακόμοιρο τον λύκο.

Πάμε τώρα σε άλλο παραμύθι. Πιο σύγχρονο. Κορίτσι γνωρίζει αγόρι. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Ερωτεύονται και για καμιά δεκαριά χρόνια τρέχουν ανέμελοι πιασμένοι χέρι χέρι σε λιβάδεια σαν την Χάιντι. Κάνουν γάμους,παιδιά και δεν συμμαζεύεται. Κορίτσι και αγόρι πολύ ευτυχισμένοι και αγαπημένοι. Διόρθωση. Κάπου στο ενδιάμεσο αγόρι ξεμυαλίζεται με άλλο κορίτσι. End of story. Κ αν ήταν όντως παραμύθι πραγματικά δεν θα ασχολιόμασταν άλλο. Αλλά εδώ το κορίτσι έχει όνομα και το αγόρι επίσης και μεταξύ τους έχουν παιδιά. Όσο για το άλλο κορίτσι, ναι αυτό που μπήκε στη μέση μιας οικογένειας, έχει κ αυτό όνομα αλλά εγώ της έχω βγάλει ένα δικό μου. Καθόλου κολακευτικό για εκείνη.

Θα την λέω η Α. Όχι γιατί είναι το αρχικό γράμμα του ονόματος της αλλά γιατί είναι σαν άγγελος. Και από μέσα και απ’ έξω. Ατέλειωτες ώρες συζήτησης λοιπόν με την Α., να αναλύουμε για ποιο λόγο να συνέβη αυτό σε κείνη. Να μείνει μόνη της με τα παιδιά και ο άντρας της να τρέχει πίσω από κάποια άλλη. Που καθόλου άγνωστη και τυχαία δεν του ήτανε. Ούτε και στην Α. ήταν άγνωστη. Την ήξερε και την παραήξερε. Και πάντα λίγο την φοβότανε μέσα της. Όχι γιατί ήταν όμορφη. Αλλά γιατί είχε την στόφα του αρπακτικού. Προκλητική και ύπουλη. Μασκαρεμένη κοκκινοσκουφίτσα που λέγαμε και παραπάνω. Κάτι δεν της άρεσε όσο την γνώριζε με τον καιρό. Την έκανε να νιώθει μια περίεργη ανασφάλεια η οικειότητα που είχε με τον άντρα της. Αυτό που καμιά φορά έχεις ένα προαίσθημα για κάτι αλλά λες ” ας μην το πω και με πούνε υπερβολική και καχύποπτη”. Δεν προσπαθώ να το ρίξω στην άλλη μόνο. Προφανώς και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει εκείνος. Αλήθεια τώρα, περίμενε τόσα χρόνια για να καταλάβει πως δεν ήταν αυτό που ήθελε; Αρκεί ένα αρπακτικό για να βγάλει στην επιφάνεια τόσα συναισθήματα; Ατέλειωτες συζητήσεις λοιπόν, ατέλειωτα και τα κλάματα της. Καταλήγουμε και οι δύο σε ένα πράγμα. Ότι αυτό το πράγμα, το να κάνεις διπλή ζωή ρε παιδί μου ή το χεις ή το δε το χεις. Είναι στον άνθρωπο. Δεν λένε όλοι οι άνθρωποι ψέμματα με τόση επιτυχία και ευκολία. Κ έτσι πιστεύω πως έχει ο καιρός γυρίσματα και στο επόμενο παραμύθι η Α. θα το έχει αφήσει εντελώς πίσω της και θα είναι μια χαρά με τα παιδιά της. Και δόξα τον Θεό οι άντρες πίσω της κάνουν ουρά. Είπαμε είναι σαν άγγελος. Αλλά το παραμύθι δεν θα τελειώσει εκεί. Εφόσον ανέπτυξα την θεωρία μου πως η απιστία είναι στοιχείο του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, είμαι σίγουρη πως η ιστορία θα επαναληφθεί σε κάποια χρόνια με παθούσα το άλλο κορίτσι που τώρα τρίβει τα χέρια της και γελά χαιρέκακα.

Μήπως είσαι κ εσύ ένα άλλο κορίτσι; Γιατί αν είσαι εσύ τότε θέλω να σου πω δυο λόγια. Θέλω να σου πω πως πιστεύω πως είσαι πολύ έξυπνη. Τι έξυπνη, πανούργα λέμε. Το να προσεγγίσεις έναν άντρα δεσμευμένο παριστάνοντας του την φίλη που τον καταλαβαίνει είναι σατανικό. Ανήθικο μεν, πανέξυπνο δε. Τι θέλει ένας άντρας; Έναν κολλητό με βυζιά. Φάση σε καταλαβαίνω και έτσι. Του προσφέρεις έναν ώμο για να κλάψει, να πει τα δικά του που δεν καταλαβαίνει η γυναίκα του και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή τσουπ κάνεις την επίθεση σου. Του υπενθυμίζεις ότι έχεις βυζιά. Από φιλαράκι που τα λέτε μεταμορφώνεσαι σε sex machine. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άντρες τρώνε ότι τους σερβίρεις. Εσύ, εγώ και η κάθε τυχαία. Είμαι σίγουρη ότι σου άρεσε από την αρχή. Και σιγά τώρα μην καταλάβει ποτέ αυτός ότι έτσι κ αλλιώς εσύ θα πετύχαινες τον σκοπό σου και θα κέρδιζες τον εκλεκτό της καρδιά σου. Ο σκοπός άλλωστε αγιάζει τα μέσα. Ή μήπως όχι; Στην τελική τι ξέρουν οι άντρες από γυναικεία ματαιοδοξία;

Ακόμα θέλω να σου πω ότι παίζεις καλή μπαλίτσα. Να παριστάνεις ότι συμπαθείς και την γυναίκα του; Είσαι θεάρα λέμε. Το έχεις πάει σε άλλο level. Αυτό είναι ακόμα πιο σατανικό. Γιατί έτσι και στάχτη στα μάτια της ρίχνεις και παριστάνεις την καλή και δε φαίνεσαι κατίνα στον άλλο. Κατινάρα παιδί μου είναι η άλλη, η βασικιά που περιμένει στο σπίτι και κατεβάζει αμάσητα τα ψέματα σαν τον γλάρο. Μα καλά πως γίνεται να είναι τόσο καχύποπτη και να τον ρωτάει συνέχεια διάφορα, σκέφτεσαι; Και η πλάκα είναι ότι το πιστεύεις κιόλας. Άλλες φορές αναρωτιέσαι πως γίνεται να μην έχει καταλάβει ακόμα τίποτα και να κοιμάται όρθια. Μωρέ μήπως το έχει καταλάβει και παριστάνει την ηλίθια για να την λυπηθεί ο άλλος; Με τίποτα. Αποκλείεται να το έχει μυριστεί. Γιατί να μυριστεί άλλωστε εσένα που στο κάτω κάτω έχετε πιει κ έναν καφέ ρε αδερφέ. Καλού κακού εσύ ας ξεχάσεις σήμερα όταν δεις τον άλλον να φορέσεις σουτιέν,δήθεν τάχα μου τυχαία. Έτσι να τον αιφνιδιάσεις και να μην προλάβει να σου πει κάτι που αφορά το σπίτι του και μελαγχολήσεις. Βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι δεν φταις και εσύ που μια οικογένεια διαλύθηκε. Εσύ είσαι είναι ένα απλό φιλαράκι (με βυζιά όμως,μη ξεχνιόμαστε, ε) που χωρίς να το θέλει ερωτεύτηκε τον παντρεμένο φίλο της αλλά συμπαθεί και την γυναίκα του και δε θέλει να μπει ανάμεσα αλλά ουφ βαριά η καλογερική. Αυτά τα επιστημονικά είναι για τους άλλους. Το ζουμί είναι ένα. Πέτυχες τον σκοπό σου. Μπράβο ρε μάγκα μου. Το κέρδισες το παλικάρι. Είναι να μην βάλεις στόχο εσύ.Πότε παραδίδεις μαθήματα είπαμε;