ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.

Η φάση είναι ΡΕΝΤΙΚΟΛΟ.

Aka Φορές που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.Όλες οι ντροπιαστικές μου στιγμές στη φόρα!

• Έχω φορέσει πάνω στη φούρια μου τρύπια κάλτσα και ξέχασα πως στο σπίτι που πήγαινα θα μου ζητούσαν να βγάλω τα παπούτσια μου πριν μπω και μπουμ!!! Κidder έκπληξη!!! Το νύχι από το μεγάλο μου δάχτυλο ξεπρόβαλε μέσα από την κάλτσα και τους κοίταζε όλους κατάματα. Ήταν και βαμμένο κόκκινο της φωτιάς τρομάρα μου.

• Πρώτο διήμερο σε νησί με το αγόρι μου που τα χουμε μέσες άκρες δυο μήνες. Το παίζω γκόμενα και δε συμμαζεύεται. Όλα τέλεια ως τα ξημερώματα που αρχίζει να με γαργαλάει η κοιλιά μου και μέσα στον ύπνο μου προσπαθώ να το καταπνίξω. Εκεί θυμήθηκα πως το απόγευμα στην καφετέρια ξεχάστηκα και ήπια νερό βρύσης. Σαν να τρως σπανακόπιτα με milko ένα πράγμα. Λέω δε μπορεί τώρα, πλάκα κάνεις. Όμως το τέρας με νίκησε και μέσα σε πέντε λεπτά κρεμόμουν από την λεκάνη καταιδρωμένη. Άνοιξα την βρύση να μην ακούγονται τα πολλά πολλά, αλλά και πάλι πόσα να μείνουν κρυφά μέσα σε ένα δωμάτιο του 90 με λεπτούς τοίχους και κακή ηχομόνωση.

• Shopping Star. Ντάξει, μεγάλο το σοκ να με βλέπω στην τηλεόραση. Εμένα, που κοκκινίζω ακόμα κ αν πρέπει να βγάλω φωτογραφία για ταυτότητα. Αλλά αυτό ήταν άλλο level. Κοκκίνισμα σε βαθμό που κάνει τα παντζάρια να φαίνεται γατάκια μπροστά μου.

• Ούτε μια, ούτε δύο, ούτε τρεις φορές είναι καν οι φορές που χαιρετάω κατά λάθος κάποιον που δεν ξέρω. Και δεν είναι το θέμα ότι μόλις καταλάβω πως έκανα λάθος,ζητάω συγνώμη και φεύγω. Όοοχι, κάθομαι εκεί και παριστάνω πως όντως τον ξέρω, όσο κ αν επιμένει πως μάλλον κάνω λάθος. ¨Δε θυμάσαι τότε που….¨; Έτσι καταλήγω να πιάνω μια ψιλή κουβέντα στα γρήγορα και μετά να φεύγω κατακόκκινη.

• Έτος 2000. Πρώτη λυκείου. Επιτέλους έχω κιν και έτσι με το #31# γίνομαι μάγκας και παίρνω τηλέφωνο αβέρτα τον συμμαθητή μου που μου αρέσει. Παίρνω τηλ, το σηκώνει, δεν μιλάω, το κλείνω. Τέρμα ενοχλητική. Και έρχεται η μέρα που έχει γενέθλια. Παίρνω αέρα και του στέλνω ένα πανάθλιο μήνυμα λες και είμαι ο Στάθης Ψάλτης που στέλνει μήνυμα στην Κούλα. Μη τα πολυλογώ, αυτός να ρωτάει ποια είμαι, εγώ να μη λέω. Και με τα πολλά είπα, και έφαγα μία ευγενική πλην αποκαρδιωτική χυλόπιτα. Το ίδιο απόγευμα λέω, δεν παίρνω ξανά με απόκρυψη; Και πήρα, μόνο που ξέχασα να βάλω μπροστά την απόκρυψη. Και αφού το σήκωσε ο άνθρωπος και εγώ δεν μίλαγα, κατάλαβε πως ήμουν εγώ η ενοχλητική stalker όλον αυτόν τον καιρό.

• Πρώτο έτος σχολή και το ΤΕΙ είναι φίσκα. Φοράω ένα μπλουζάκι και ένα στενό τζιν που είχα αγοράσει πριν λίγες μέρες. Με στένευε λίγο αλλά αφού κούμπωσε, λέω βάλτο μωρέ, δε βαριέσαι; Είμαι στον κεντρικό διάδρομο λοιπόν και πίνω καφέ περιμένοντας να έρθουν οι φίλες μου για να πάμε στο αμφιθέατρο. Μου πέφτει κάτω το δαχτυλίδι μου, που ακόμα έχω το κακό συνήθειο να βγάζω και να παίζω όλη την ημέρα. Σκύβω λοιπόν το πιάνω, νιώθω σαν να δυσκολεύομαι λίγο αλλά δεν δίνω σημασία. Πάω λοιπόν προς το αμφιθέατρο που είναι από την αντίθετη μεριά, άρα έπρεπε να διασχίσω και όλο τον κεντρικό διάδρομο. Ψιλοπιάνω την κουβέντα μέχρι να μπω μέσα, και ξαφνικά έρχεται η φίλη μου και κολλάει πάνω μου σαν χταπόδι. ¨Σου έχει σκιστεί το τζιν¨μου ψιθυρίζει. Και φυσικά ακριβώς πάνω στον ποπό. Το στρινγκ μου τους κοιτούσε όλους περιχαρής όλην αυτήν την ώρα. Για καλή μου τύχη, είχα μαζί μου ζακέτα την οποία έδεσα στην μέση μου και σώθηκα.

Αν νομίζεις πως οι ντροπιαστικές μου στιγμές σταματούν εδώ, κάνεις λάθος!ι ΔΙάβασε τα πράγματα που έχω κάνει και δεν είμαι περήφανη.