Let’s talk numbers…
Πρώτη εγκυμοσύνη 24 κιλά. Δεύτερη 9 κιλά. Πώς από τα 66 έφτασα να γεννήσω το πρώτο μου παιδί κοντά 90 ούτε και το κατάλαβα. Ήταν σαν να έχω καταπιεί ένα παιδάκι του δημοτικού.Τα κιλά της εγκυμοσύνης είναι ύπουλα. Έρχονται εύκολα και φεύγουν δύσκολα, ειδικά αν δεν προσέχεις, όπως ακριβώς έκανα και εγώ δηλαδή. Λίγο η ανυπομονησία για το μωρό, λίγο οι ορμόνες, λίγο η ξάπλα, λίγο ο φούρνος πιο κάτω από το σπίτι…δεν θέλει και πολύ. Άσε, που λένε “τρώγε, τρώγε” και σε μπουκώνουν όλη μέρα οι τριγύρω…Σωστά πρέπει να τρώμε, όχι ότι περνάει από το οπτικό μας πεδίο. Και μου το είχε πει ο γιατρός: “Μην τρως για 2″….. Εγώ μάλλον έτρωγα για 3 και κάπως έτσι έφτασα στον όγδοο μήνα να με ρωτάνε εάν κυοφορώ δίδυμα και εγώ να μην μπορώ να βάλω μόνη μου ούτε τις κάλτσες μου. Με τα κιλά μου συνέβη κάτι περίεργο. Όταν είχα πάρει τα πρώτα 2 με 3 άρχισα να φρικάρω άσχημα. Όσο ο καιρός περνούσε όμως και η ζυγαριά ανέβαινε προς τον ουρανό με έπιασε ένα κακό, μια αδιαφορία, ένα πράγμα δεν βαριέσαι ρε παιδί μου.
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αφού γέννησα και γύρισα σπίτι νόμιζα πως θα μετρηθώ και η ζυγαριά θα δείξει μείον 15 κιλά. Λες και γέννησα κανένα ελεφαντάκι. Εκεί με περίμενε και η μεγάλη έκπληξη. Μείον 6 κιλά φίλη, και πολλά σου είναι. Τα υπόλοιπα σε καλή μεριά. Τώρα θα μου πεις γιατί δεν πρόσεχα λιγάκι και εγώ την διατροφή μου. Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν πρόσεχα καθόλου. Σηκωνόταν ο μπέμπης να θηλάσει το βράδυ,έτρωγε το μωρό, έτρωγα και εγώ μετά το μωρό ότι έβρισκα μπροστά μου. Μην φανταστείς κανένα υγιεινό, ούτε καν. Όλο ψωμιά, γλυκά και πατατάκια. Στους επόμενους μήνες με το τρέξιμο που απαιτεί ένα μωρό, και ίσως λόγω έλλειψης χρόνου αλλά κυρίως ίσως επειδή κοιτάχτηκα στον καθρέφτη λίγο πιο σοβαρά, συνειδητοποίησα την κατάσταση μου. Είπα δηλαδή τώρα ρε φίλε τι θα γίνει, εγώ από εδώ και πέρα έτσι θα ζω; Κλεισμένη μέσα στο σπίτι, με ρούχα μεγαλύτερα από αυτά που είχα συνηθίσει να φοράω μια ολόκληρη ζωή. Να είμαι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος γιατί δεν άρεσα σε εμένα την ίδια. Είπα τέλος, κάτι πρέπει να γίνει. Κατάφερα με λίγη προσπάθεια να χάσω 6 με 7 κιλά. Όλα τέλεια, γιούπι και δεν συμμαζεύεται. Και μόλις χρόνισε το μωρό, δεν περνάει ένας μήνας και τσουπ, να σου πάλι έγκυος… Αυτή την φορά όμως ήμουν πιο προσεκτική. Και να πω και την αλήθεια την απόλαυσα πολύ περισσότερο την εγκυμοσύνη. Βέβαια την δεύτερη φορά υπήρχε και ένας μικρός κύριος πλέον που δεν μου άφηνε και πολύ ελεύθερο χρόνο να κάθομαι στον καναπέ τρώγοντας με τις ώρες. Εκεί που την πρώτη φορά δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω καλά καλά που λένε, την δεύτερη φορά ήμουνα πολυεργαλείο. Δεν χρειάστηκε ποτέ κάποιος να μου βάλει τις κάλτσες ή τα παπούτσια και δεν βούλιαζα στον καναπέ χωρίς να μπορώ να σηκωθώ. Ένιωθα ξανά ο εαυτός μου και μπόνους: δεν κατέβαζα το κεφάλι όταν ερχόταν η ώρα να με ζυγίσει ο γιατρός. Έπαιρνα τα φυσιολογικά και όλα μια χαρά.
Το τέλος της εγκυμοσύνης με βρήκε με μόλις 9 κιλά επιπλέον και έναν ακόμα κούκλο μόλις 2700 κιλά. Με προσεγμένη διατροφή που ακολούθησα, χωρίς να στερούμαι τίποτα και απλώς να τρώω σωστά κατόρθωσα να φτάσω ξανά τα φυσιολογικά μου κιλά. Σε κάποιον μπορεί να φαίνεται απλό όμως εγώ νιώθω σαν να ανέβηκα στο Έβερεστ και ύψωσα σημαία. Ξέρεις τι είναι να φοράς μετά από τρία ολόκληρα χρόνια το αγαπημένο σου τζιν; Απίστευτη ικανοποίηση με τον εαυτό μου που δεν τα παράτησε έστω και αργά. Όλα γίνονται στον σωστό χρόνο και με τον σωστό τρόπο. Χωρίς υπερβολές και χωρίς στερήσεις. Όταν νιώθουμε έτοιμοι εμείς οι ίδιοι. Δεν πάει να μου λέγανε όλοι ότι πρέπει να κάνω κάτι με τα κιλά μου γιατί έχω παχύνει… Εγώ αισθάνθηκα έτοιμη αρκετό καιρό μετά. Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξουμε την ζωή μας αρκεί να το θέλουμε.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ Μαρία και στην ομάδα της για την βοήθεια και την υποστήριξη….
